عمر من

عمر من بر سر نادانی افکار گذشت

دیدگان بستم و اندیشه بیدار گذشت

حرف ها ناگفته ماند و این تنِ رنجور من

با غم و رنج و پریشانی بسیار گذشت

روزگارم شد همه زهری به جان در زندگی

زخم شد بر بدن و با تنِ بیمار گذشت

در غروب زندگی شادی ندیدم یک دمی

سایه های عمر من از لب دیوار گذشت

خاطراتم شد همه خاکستر و دامان خاک

روز و شب هایم یکی گشت و به یکبار گذشت

کاروان رفت و من از قافله ها جا ماندم

خواب رفتم و از لحظه ی دیدار گذشت

نیره